Wennen aan nieuwe baan
Hoi Christiaan, Afgelopen vrijdag had je aan gegeven dat je een mail had gestuurd. Ik doe gewoon alsof ik die van je heb ontvangen.
Hallo Christiaan, Leuk dat je mij mailt. Ik ben inmiddels 5 maanden bezig op Bahûrim en het is wel een hele overgang. Ik denk dat ik pas na een jaar kan zeggen wat ik ervan vind. Het is een hele verandering van een collega, die alles weet in een school/organisatie en alle leerlingen min of meer kent, naar een nieuwe plek met allemaal leerlingen die je helemaal niet kennen en die hun plaats in een organisatie al 3 of 4 jaar hebben gevonden.
Ook alle taken die ik op Angelus had zijn abrupt opgehouden, de Faalangsttraining die ik de afgelopen 10 jaar heb met plezier heb gegeven, het e-coach schap van de zaakvakken, de invulling van het twee jaar geleden gestarte Scala uur, het mentoraat van diverse klassen en leerjaren en het werken in een groot team/vakgroep, (nu ben ik samen met telkens 1 collega) en ga zo maar door over alle WVM klussen.
Hier op BM geef ik alleen maar les, Nederlands, geschiedenis (2 lesjes) en science (een soort mengeling van natuurkunde, scheikunde, milieu educatie, koken? Enz.) Alle taken zijn natuurlijk al vergeven en blijven voorlopig in handen van de mensen die ze hebben verworven, dat heeft Jelle aangegeven.
Misschien een kleine verschuiving hier en daar, maar hij vond het niet kunnen om eea snel te wijzigen en draaide zelf ook nog iets terug. Wel zijn er heel veel zaken die soms plots opkomen (aanvankelijk zou ik daar niet bij worden betrokken, maar vanwege ziekte en afwezigheid, enz. kon het niet anders).
Zo ben ik gastheer geweest in een bus met 90 leerlingen die we hebben opgehaald op diverse scholen in het kader van de PR, heb ik demolessen gegeven aan allerlei groepen, ben ik ’s avonds ingezet om geschiedenis te geven aan ouders van leerlingen die komen, heb ik de ANWB buzz dag gecoördineerd, zat ik zomaar bij een cabaret voorstelling over criminaliteit, deed ik mee aan onderzoeken van allerlei aard en organisaties.
De kerstviering is achter de rug. Ik had een soort flash back. Zo’n 25 jaar geleden vierde ik mijn laatste kerstfeest op de Idenburg mavo in Rotterdam west, knus in het lokaal met mijn eigen mentorklas. Nu heb ik dat weer gedaan, een kerstverhaal, het evangelie, een zelfgemaakt kerstgedicht en nieuwjaarswens. De leerlingen had ik uitgenodigd om iets lekkers te maken voor hun klasgenoten en dat was meer dan gelukt.
Daarna hebben we met de onderbouw nog een voorstelling bekeken van alleen op de wereld door leerlingen van BM. Aan het einde gaven alle leerlingen het personeel een hand en ging iedereen heel tevreden naar huis.
Ik hoop dat we elkaar nog eens spreken op een rustig moment waarin ik aan kan geven hoe mijn eerste jaar was en jou eerste jaar zonder mij. Op papier moet je altijd voorzichtig zijn, want het ligt vast.