“teksten met kunstwaarde die oorspronkelijk geschreven zijn in de Nederlandse taal.”

Die kunstwaarde lijkt een omstreden begrip. Wie maakt tenslotte uit wat kunst is, en wat niet? Wie beslist wat literatuur is?

Het zijn de critici (= beoordelaars) en recensenten (= beoordelaars) van kranten en tijdschriften, de redacties van literaire periodieken (= tijdschriften) en literaire uitgeverijen, de kunstkenners en de wetenschappers; kortom: het zijn de vaklieden die hierover oordelen.

Het oordeel afhangt van de beoordelaar en dat de mening over een bepaald boek in de loop der tijden sterk kan veranderen.

Vertalingen worden nooit tot onze literatuur gerekend worden.

Beoordeling van boeken:

• originaliteit(= oorspronkelijkheid)
• creativiteit (= scheppend vermogen) van de auteur een rol.
• literatuur is in principe fictie is

Literatuur is nooit een weergave of een verslag van de werkelijkheid, hoewel die werkelijkheid (de realiteit) wel vaak het materiaal, de stof levert voor de schrijver.

Elke literaire tekst heeft dan ook zijn eigen, gecreëerde (= ontworpen) werkelijkheid.

De tijd van ontstaan is dikwijls bepalend voor de waardering. Als er maar 10 teksten uit een bepaalde periode zijn overgeleverd, men eerder de neiging heeft deze allemaal als literatuur te beschouwen dan wanneer er 1000 zijn verschenen.

Voor de lezer is identificatie niet zelden beslissend voor zijn mening over een boek. Met identificatie wordt bedoeld: gelijkstelling, vereenzelviging, het herkennen van bepaalde situaties uit je eigen leven, denkwereld of omgeving. Situaties die je emotioneel (= gevoelsmatig) raken, bijvoorbeeld omdat je deze mateloos bewondert of juist sterk afkeurt.